Με την επιμελητική πρόταση των θεωρητικών τέχνης Gabi Scardi και Αλέξιου Παπαζαχαρία και τη συμμετοχή της Ελληνίδας εικαστικού Μαρίας Παπαδημητρίου εκπροσωπείται η χώρα μας στην 56η Διεθνή Έκθεση Τέχνης της Μπιενάλε Βενετίας που θα πραγματοποιηθεί από 9 Μαΐου έως 22 Νοεμβρίου 2015. Η πρόταση επελέγη ομόφωνα ανάμεσα σε 11 συνολικά υποψηφιότητες από πενταμελή ad hoc γνωμοδοτική επιτροπή του ΥΠ.ΠΟ.Α.
(βλ. σχετικό άρθρο μου :
Συγκρότηση Γνωμοδοτικής Επιτροπής για την Ελληνική Συμμετοχή στην 56η Διεθνή Έκθεση Τέχνης στη Μπιενάλε Βενετίας 2015 )
Maria Papadimitriou Agrimiká. Why Look at Animals.
Δείτε τη σελίδα της στο fb https://www.facebook.com/agrimika?ref=hl
και τη σελίδα της έκθεσης https://www.facebook.com/Labiennaledivenezia?pnref=story
 |
| Maria Papadimitriou Giorgio Davos πηγή : https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10206647858463769&set=a.10206418052238757.1073741958.1492094425&type=1&theater |
https://www.youtube.com/watch?v=K-N1vxXhFD0&feature=youtu.be
"...πρέπει να κάνουμε ο καθένας από το τομέα του..." καθώς την ακούσατε να δηλώνει... και που η ίδια το κάνει πράξη όπως θα διαβάσετε πιο κάτω στο βιογραφικό της αλλά και για τη συγκεκριμένη εγκατάσταση έχει δουλέψει πολύ και πολλοί βρίσκονται πίσω από αυτό το στήσιμο που πυρετωδώς καθώς έλεγαν την ετοίμαζαν! Παράλληλα συμμετέχει στο Adhocracy [Αθήνα] Από την κατασκευή αντικειμένων στη δημιουργία των κοινών
(βλ. σχετικό άρθρο μου http://zw-grafizontas.blogspot.gr/2015/04/adhocracy.html )
με το PROJECT 027 /Souzy Tros Art Canteen: The Embassy . AUTHOR : Maria Papadimitriou, Yorgos Rimenidis, Ilias Karniaris
WEBSITE souzytros.wordpress.com
Ιδιαίτερη ήταν, τον Σεπτέμβριο του 2014 και η συμμετοχή της στην έκθεση DESTEFASHIONCOLLECTION: 1 to 8 με το έργο “Φirma Gypsy Globales”
Το έργο της Μαρίας Παπαδημητρίου, με τον γενικό τίτλο Why Look At Animals? (Αγριμικά) επαναδιαπραγματεύεται τη σχέση ζώου και ανθρώπου σε μια σύγχρονη μη-ανθρωποκεντρική συνθήκη. Η έκθεση θέτει ευρύτερα ζητήματα σχετικά με το παρόν και την σκληρότητα, την κουλτούρα των ερειπίων και την «άγρια σκέψη», τη διάχυση του φόβου και την πολιτική αλληγορία. Πρόκειται για ένα είδος μικρόκοσμου που αντανακλά τον πραγματικό κόσμο ο οποίος κυριαρχείται από μια αίσθηση απειλής και αυξανόμενης βίας. Υπ' αυτήν την έννοια, είναι μια έκθεση σχετικά με τη ζωή και την επανεξέταση της τέχνης. Το κτηνώδες συναντάται στη μεταιχμιακή κατάσταση μιας γενικευμένης αναθεώρησης και ενός επικείμενου μετασχηματισμού. Στο «ερειπιώδες» τοπίο του περιπτέρου, ο άνθρωπος ξανασυναντά το ζώο με ίσους όρους, στην πρωταρχική του κατάσταση.
Το «αγριμικό», που βρίσκεται σε μία συνεχή καταδίωξη, γίνεται το όχημα μιας σύγχρονης αφήγησης. Έτσι, το έργο δρα ως μία αλληγορία της αντίστασης του κτήνους που αρνείται να γίνει κτήμα. Σε αντίθεση με τη συνήθη λογική tabula rasa των σύγχρονων εκθεσιακών πρακτικών της νεωτερικότητας, η πρόταση της Μαρίας Παπαδημητρίου ενσωματώνει το συγκείμενο, τα προϋπάρχοντα κατάλοιπα του περιπτέρου και την κοινωνική εμπειρία, αρθρώνοντας το παρόν πάνω στο απόθεμα των παρελθόντων παρεμβάσεων. Η μετατόπιση (displacement) ενός χωρικού objet trouvé, στη συγκεκριμένη περίπτωση ενός καταστήματος -εργαστηρίου «Αγριμικών», ξεχασμένο στο χρόνο, θεμελιώνει ένα έργο εν προόδω που κρατά ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας κοινωνικής και πολιτιστικής επανεκκίνησης.
Το θέμα της φετινής διοργάνωσης, όπως αυτό ορίστηκε από τον καλλιτεχνικό διευθυντή της κ. Okwui Enwezor είναι All the World's Futures και αφορά στην επαναξιολόγηση της σχέσης μεταξύ τέχνης και καλλιτεχνών στο υφιστάμενο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον.
Την ευθύνη και τον συντονισμό για θέματα σχετικά με την ελληνική συμμετοχή στη Μπιενάλε της Βενετίας έχει η Διεύθυνση Εφαρμογής Πολιτιστικής Πολιτικής / Τμήμα Εικαστικών Τεχνών, Αρχιτεκτονικής, Φωτογραφίας και Σχεδίου της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού του ΥΠΠΟΑ (Ρεθύμνου 1 – Αθήνα, τηλ. 210-8201723, 708, 728, e-mail: greeceatvenice@culture.gr)
H εγκατάσταση της Μαρίας Παπαδημητρίου AGRIMIKÁ.Why Look at Animals? συνίσταται στην ακριβή μεταφορά ενός πραγματικού και εν λειτουργία καταστήματος, ενός απομειναριού του παρελθόντος που εμπορεύεται τομάρια και δέρματα ζώων στην πόλη του Βόλου. Το έργο θίγει με έναυσμα τη σχέση του ανθρώπου με τα ζώα μια σειρά προβληματικών που εκτείνονται από την πολιτική και την ιστορία στην οικονομία και τις παραδόσεις, την ηθική και την αισθητική, το φόβο μας για το ξένο και το ακατανόητο και τον βαθύ εγωκεντρισμό του ανθρώπου που του επιτρέπει να ορίζει τον εαυτό του ως μη άγριο, διαφορετικό από όλα τα άλλα ζώα.
Από τον Αριστοτέλη και τον Πλούταρχο, τον Αίσωπο και τον Λα Φονταίν, την ανησυχία του Όργουελ για ένα ανθρώπινο γένος που φαίνεται να εξελίσσεται φανερώνοντας τις πιο τρομακτικές του διαστάσεις, τους χιλιάδες μύθους και παραμύθια που συναντά κανείς σε κάθε μέρος του κόσμου, τη ζωγραφική του Λασκώ ή τις ζωγραφιές των παιδιών στο νηπιαγωγείο το ανθρώπινο είδος συναντά στο ζωικό βασίλειο ταυτόχρονα το δέος και το θαυμασμό, την απειλή και τον φόβο για το ακατανόητο. Όμως περισσότερο από όλα συναντά τον αντικατοπτρισμό και την έκφραση των δικών του χαρακτηριστικών, συμπεριφορών, νοοτροπιών η επισήμανση των οποίων του επιτρέπουν να διαχωρίσει μέσα από την αντίθεση το ανθρώπινο και το ζωώδες. Με το κτήνος να καταλήγει η ενσάρκωση της διαφοράς από τον κανόνα του ανθρώπινου προτύπου, η εικόνα μιας δημοκρατικής κοινωνίας αποδομείται, και ένα μέρος της υποβαθμίζεται: τα δικαιώματα δεν είναι πια όλων με το ίδιο μέτρο.
Τα "αγριμικά" με τα όποια καταπιάνεται το έργο της Μαρίας Παπαδημητρίου αλλά και το κατάστημα του Βόλου είναι τα ζώα τα οποία πρωταγωνιστούν στα περισσότερα παραμύθια και ιστορίες, μύθους για τις καταβολές του κόσμου, εθνών και πόλεων: σε έναν λύκο οφείλεται η δημιουργία της Ρώμης και προστάτεψε το έθνος των Τούρκων, μια άγρια κατσίκα προστάτεψε τον Δία για να μην τον φάει ο Κρόνος. Είναι ζώα τα οποία αντιστέκονται σθεναρά της εξημέρωσης και συνυπάρχουν με τον άνθρωπο σε μια σχέση στην οποία ο ρόλος του θηρευτή και του θηράματος συνεχώς εναλλάσσονται και η θήρευσή τους τις περισσότερες φορές τα μετατρέπει σε τρόπαια.
Το μικρό κατάστημα του Βόλου αποτελεί ένα "objet trouvé", το οποίο θα επανατοποθετηθεί μέσα στο περίπτερο. H πραγματικότητα του καταστήματος αποτελεί την έκφραση και την καταγραφή της σπάνιας προσωπικότητας του ιδιοκτήτη ο οποίος έχει ζήσει ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας απέναντι στην οποία έχει κρατήσει κριτική στάση. Όπως το κατάστημα ΑΓΡΙΜΙΚΑ, φαίνεται να μην έχει προσαρμοστεί στην αλλαγή του χρόνου και το πέρασμα του καιρού, ο περιβάλλον χώρος του περιπτέρου αφήνεται αντίστοιχα απείραχτος λειτουργώντας ως το συγκείμενο που θα φορτίσει και θα αποκαλύψει το χωρικό αυτό "objet trouvé". Στο "ερειπιώδες" τοπίο του περιπτέρου, το αγριμικό γίνεται όχημα μιας σύγχρονης αφήγησης σε ένα έργο που δρα ως μια αλληγορία της αντίστασης του κτήνους που αρνείται να γίνει κτήμα, και επιχειρεί να ενεργοποιήσει την ενστικτώδη αντίσταση στην παρακμή που μας περιβάλλει.
Δείτε την επίσημη ιστοσελίδα της έκθεσης http://www.labiennale.org/it/Home.html
Μαρία Παπαδημητρίου
Η Μαρία Παπαδημητρίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε στο Παρίσι στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών ENSBA (1981 – 1986). Είναι καθηγήτρια στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Είναι γνωστή ως καλλιτέχνης για την ικανότητά της να ενεργοποιεί συνεργασίες και συλλογικές δραστηριότητες που συνδέουν άμεσα την τέχνη με την κοινωνία. Το έργο της είναι διαδραστικό, ποικιλόμορφο με κοινωνικοπολιτικές αναφορές και κύριο άξονα τον τόπο και τον άνθρωπο. Το 1998 ίδρυσε το Προσωρινό Αυτόνομο Μουσείο για Όλους «Temporary Autonomous Museum for All» (T.A.M.A.). Το 2003 της απονεμήθηκε το Βραβείο ΔΕΣΤΕ για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη.
Επιλογή πρόσφατων εκθέσεων:
1st Biennial, Τίρανα, (2001), Sao Paulo Biennial, Βραζιλία (2002), Neue Galerie, Γκρατζ, (2002). Manifesta04, Φρανκφούρτη (2003). Kunsthalle Fridericianum, Κάσσελ (2003). Museo Reina Sofia, Μαδρίτη(2004). Olivetti Foundation, Ρώμη (2004). MM Projects Rincon, Πουέρτο Ρίκο (2004). Riflemaker Gallery, Λονδίνο (2005). Pavillion of Contemporary Art, Μιλάνο (2006). EPO Μόναχο (2006). Bâtiment d'Art Contemporain, Γενεύη (2007). Centro Galego de Arte Contemporánea, Santiago de Compostela, Ισπανία (2007). 1st Bienal de Arquitectura Arte Paisaje de Canarias Λανζαρότε (2006-7). 1st Thessaloniki Biennale of Contemporary Art (2007). Kunsthaus, Γκρατζ, (2007). Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη (2007). 7th Gwangju Biennale, Gwangju, Κορέα (2007). Casa del Lago, Πόλη του Μεξικού(2008.]. 10th Lyon Biennial, Λυών (2009). Center of Contemporary Art Σέτ, Γαλλία, (2009).Kunstraum Lakeside, Klangerfurd, Αυστρία (2009).The Haifa Mediterranean Biennale, Ισραήλ (2010). Royal Academy of Arts, Λονδίνο (2010-11), Louisiana Museum of Modern Art, Δανία (2011) Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Αθήνα (2011) Musee d Art Contemporain de Marseille, Γαλλία ( 2012), SESC Pineiros, Sao Paulo, Βραζιλία (2012) Maribor 2012 European Capital of Culture, Σλοβενία, Palais de Tokyo, Παρίσι, Γαλλία (2012)( 2012-2013) SOUZY TROS, Αθήνα (2012 – 2013), DESTEFASHIONCOLLECTION: 1 to 8, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα (2014)
http://www.biennialfoundation.org/2015/02/maria-papadimitriou-will-represent-greece-at-56th-venice-biennale-2015/
Gabi Scardi
Το «αγριμικό», που βρίσκεται σε μία συνεχή καταδίωξη, γίνεται το όχημα μιας σύγχρονης αφήγησης. Έτσι, το έργο δρα ως μία αλληγορία της αντίστασης του κτήνους που αρνείται να γίνει κτήμα. Σε αντίθεση με τη συνήθη λογική tabula rasa των σύγχρονων εκθεσιακών πρακτικών της νεωτερικότητας, η πρόταση της Μαρίας Παπαδημητρίου ενσωματώνει το συγκείμενο, τα προϋπάρχοντα κατάλοιπα του περιπτέρου και την κοινωνική εμπειρία, αρθρώνοντας το παρόν πάνω στο απόθεμα των παρελθόντων παρεμβάσεων. Η μετατόπιση (displacement) ενός χωρικού objet trouvé, στη συγκεκριμένη περίπτωση ενός καταστήματος -εργαστηρίου «Αγριμικών», ξεχασμένο στο χρόνο, θεμελιώνει ένα έργο εν προόδω που κρατά ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας κοινωνικής και πολιτιστικής επανεκκίνησης.
Το θέμα της φετινής διοργάνωσης, όπως αυτό ορίστηκε από τον καλλιτεχνικό διευθυντή της κ. Okwui Enwezor είναι All the World's Futures και αφορά στην επαναξιολόγηση της σχέσης μεταξύ τέχνης και καλλιτεχνών στο υφιστάμενο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον.
Την ευθύνη και τον συντονισμό για θέματα σχετικά με την ελληνική συμμετοχή στη Μπιενάλε της Βενετίας έχει η Διεύθυνση Εφαρμογής Πολιτιστικής Πολιτικής / Τμήμα Εικαστικών Τεχνών, Αρχιτεκτονικής, Φωτογραφίας και Σχεδίου της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού του ΥΠΠΟΑ (Ρεθύμνου 1 – Αθήνα, τηλ. 210-8201723, 708, 728, e-mail: greeceatvenice@culture.gr)
H εγκατάσταση της Μαρίας Παπαδημητρίου AGRIMIKÁ.Why Look at Animals? συνίσταται στην ακριβή μεταφορά ενός πραγματικού και εν λειτουργία καταστήματος, ενός απομειναριού του παρελθόντος που εμπορεύεται τομάρια και δέρματα ζώων στην πόλη του Βόλου. Το έργο θίγει με έναυσμα τη σχέση του ανθρώπου με τα ζώα μια σειρά προβληματικών που εκτείνονται από την πολιτική και την ιστορία στην οικονομία και τις παραδόσεις, την ηθική και την αισθητική, το φόβο μας για το ξένο και το ακατανόητο και τον βαθύ εγωκεντρισμό του ανθρώπου που του επιτρέπει να ορίζει τον εαυτό του ως μη άγριο, διαφορετικό από όλα τα άλλα ζώα.
Από τον Αριστοτέλη και τον Πλούταρχο, τον Αίσωπο και τον Λα Φονταίν, την ανησυχία του Όργουελ για ένα ανθρώπινο γένος που φαίνεται να εξελίσσεται φανερώνοντας τις πιο τρομακτικές του διαστάσεις, τους χιλιάδες μύθους και παραμύθια που συναντά κανείς σε κάθε μέρος του κόσμου, τη ζωγραφική του Λασκώ ή τις ζωγραφιές των παιδιών στο νηπιαγωγείο το ανθρώπινο είδος συναντά στο ζωικό βασίλειο ταυτόχρονα το δέος και το θαυμασμό, την απειλή και τον φόβο για το ακατανόητο. Όμως περισσότερο από όλα συναντά τον αντικατοπτρισμό και την έκφραση των δικών του χαρακτηριστικών, συμπεριφορών, νοοτροπιών η επισήμανση των οποίων του επιτρέπουν να διαχωρίσει μέσα από την αντίθεση το ανθρώπινο και το ζωώδες. Με το κτήνος να καταλήγει η ενσάρκωση της διαφοράς από τον κανόνα του ανθρώπινου προτύπου, η εικόνα μιας δημοκρατικής κοινωνίας αποδομείται, και ένα μέρος της υποβαθμίζεται: τα δικαιώματα δεν είναι πια όλων με το ίδιο μέτρο.
Τα "αγριμικά" με τα όποια καταπιάνεται το έργο της Μαρίας Παπαδημητρίου αλλά και το κατάστημα του Βόλου είναι τα ζώα τα οποία πρωταγωνιστούν στα περισσότερα παραμύθια και ιστορίες, μύθους για τις καταβολές του κόσμου, εθνών και πόλεων: σε έναν λύκο οφείλεται η δημιουργία της Ρώμης και προστάτεψε το έθνος των Τούρκων, μια άγρια κατσίκα προστάτεψε τον Δία για να μην τον φάει ο Κρόνος. Είναι ζώα τα οποία αντιστέκονται σθεναρά της εξημέρωσης και συνυπάρχουν με τον άνθρωπο σε μια σχέση στην οποία ο ρόλος του θηρευτή και του θηράματος συνεχώς εναλλάσσονται και η θήρευσή τους τις περισσότερες φορές τα μετατρέπει σε τρόπαια.
Το μικρό κατάστημα του Βόλου αποτελεί ένα "objet trouvé", το οποίο θα επανατοποθετηθεί μέσα στο περίπτερο. H πραγματικότητα του καταστήματος αποτελεί την έκφραση και την καταγραφή της σπάνιας προσωπικότητας του ιδιοκτήτη ο οποίος έχει ζήσει ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας απέναντι στην οποία έχει κρατήσει κριτική στάση. Όπως το κατάστημα ΑΓΡΙΜΙΚΑ, φαίνεται να μην έχει προσαρμοστεί στην αλλαγή του χρόνου και το πέρασμα του καιρού, ο περιβάλλον χώρος του περιπτέρου αφήνεται αντίστοιχα απείραχτος λειτουργώντας ως το συγκείμενο που θα φορτίσει και θα αποκαλύψει το χωρικό αυτό "objet trouvé". Στο "ερειπιώδες" τοπίο του περιπτέρου, το αγριμικό γίνεται όχημα μιας σύγχρονης αφήγησης σε ένα έργο που δρα ως μια αλληγορία της αντίστασης του κτήνους που αρνείται να γίνει κτήμα, και επιχειρεί να ενεργοποιήσει την ενστικτώδη αντίσταση στην παρακμή που μας περιβάλλει.
Δείτε την επίσημη ιστοσελίδα της έκθεσης http://www.labiennale.org/it/Home.html
Μαρία Παπαδημητρίου
Η Μαρία Παπαδημητρίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Σπούδασε στο Παρίσι στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών ENSBA (1981 – 1986). Είναι καθηγήτρια στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Είναι γνωστή ως καλλιτέχνης για την ικανότητά της να ενεργοποιεί συνεργασίες και συλλογικές δραστηριότητες που συνδέουν άμεσα την τέχνη με την κοινωνία. Το έργο της είναι διαδραστικό, ποικιλόμορφο με κοινωνικοπολιτικές αναφορές και κύριο άξονα τον τόπο και τον άνθρωπο. Το 1998 ίδρυσε το Προσωρινό Αυτόνομο Μουσείο για Όλους «Temporary Autonomous Museum for All» (T.A.M.A.). Το 2003 της απονεμήθηκε το Βραβείο ΔΕΣΤΕ για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη.Επιλογή πρόσφατων εκθέσεων:
1st Biennial, Τίρανα, (2001), Sao Paulo Biennial, Βραζιλία (2002), Neue Galerie, Γκρατζ, (2002). Manifesta04, Φρανκφούρτη (2003). Kunsthalle Fridericianum, Κάσσελ (2003). Museo Reina Sofia, Μαδρίτη(2004). Olivetti Foundation, Ρώμη (2004). MM Projects Rincon, Πουέρτο Ρίκο (2004). Riflemaker Gallery, Λονδίνο (2005). Pavillion of Contemporary Art, Μιλάνο (2006). EPO Μόναχο (2006). Bâtiment d'Art Contemporain, Γενεύη (2007). Centro Galego de Arte Contemporánea, Santiago de Compostela, Ισπανία (2007). 1st Bienal de Arquitectura Arte Paisaje de Canarias Λανζαρότε (2006-7). 1st Thessaloniki Biennale of Contemporary Art (2007). Kunsthaus, Γκρατζ, (2007). Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη (2007). 7th Gwangju Biennale, Gwangju, Κορέα (2007). Casa del Lago, Πόλη του Μεξικού(2008.]. 10th Lyon Biennial, Λυών (2009). Center of Contemporary Art Σέτ, Γαλλία, (2009).Kunstraum Lakeside, Klangerfurd, Αυστρία (2009).The Haifa Mediterranean Biennale, Ισραήλ (2010). Royal Academy of Arts, Λονδίνο (2010-11), Louisiana Museum of Modern Art, Δανία (2011) Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Αθήνα (2011) Musee d Art Contemporain de Marseille, Γαλλία ( 2012), SESC Pineiros, Sao Paulo, Βραζιλία (2012) Maribor 2012 European Capital of Culture, Σλοβενία, Palais de Tokyo, Παρίσι, Γαλλία (2012)( 2012-2013) SOUZY TROS, Αθήνα (2012 – 2013), DESTEFASHIONCOLLECTION: 1 to 8, Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα (2014)
http://www.biennialfoundation.org/2015/02/maria-papadimitriou-will-represent-greece-at-56th-venice-biennale-2015/
Gabi Scardi
Επιμελητής
Η Gabi Scardi είναι ανεξάρτητη επιμελήτρια, κριτικός τέχνης και καθηγήτρια. Ερευνητικά, το κύριο ενδιαφέρον της είναι οι σύγχρονες συνεργατικές διεπιστημονικές μεθοδολογίες. Εκτός από της οργάνωση πρότζεκτ και δράσεις έχει επιμεληθεί εκθέσεις όπως:
The war which is coming is not the first one, MART Rovereto, 2014; Roma-Sinti-Kale-Manush, Autograph, London 2012; Side Effects, Louisiana Museum, Copenhagen, 2011; Side Effects, Lyon Biennale; Aware: Art Fashion Identity, Royal Academy, London, 2010; Spazio, MAXXI, National Museum of XXI Century, Rome, 2010; Alfredo Jaar, It is Difficult, Spazio Oberdan, Hangar Bicocca, Milan, and Questions Questions, Milan, 2008;Wherever We Go, Spazio Oberdan, Milan, 2006 e SFAI San Francisco Art Institute, 2007; LESS, Alternative Living Strategies, PAC Contemporary Art Pavilion, Milan, 2006; LESS #1 Alternative Living Strategies, Gwangju Design Biennale, 2006; Lucy and Jorge Orta, Drink Water, Bevilacqua La Masa Foundation, Venice, 2005.Την τελευταία δεκαετία έχει συνεργαστεί συστηματικά με την Μαρία Παπαδημητρίου!
Αλέξιος Παπαζαχαρίας
Αναπληρωτής Επιμελητής
Ο Αλέξιος Παπαζαχαρίας είναι ανεξάρτητος επιμελητής και ιστορικός τέχνης που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η πρώτη του επιμέλεια πραγματοποιήθηκε το 2011 και είχε τον τίτλο Acrobat Reading. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό όπως οι Ελένη Καμμά, Μαρία Παπαδημητρίου, Ευγενία Αποστόλου, Mariella Simoni, Xavier Noiret – Thomé, Robert Suermondt, Ντόρα Οικονόμου, Ραλλού Παναγιώτου, Μανώλης Μπαμπούσης, Peter Kogler, Pierre Labat, Frank Bragigand, Αθηνά Ιωάννου, Αντουανέττα Αγγελίδη, Mike Swaney, Φίλιππος Τσιτσόπουλος, Γεωργία Σαγρή.
Selected group shows he has curated include: Photoreportage, an exhibition cut in two by the change of year (2014-2015), Civilization, genres and cases (2013), 7th Song (for Maldoror) (2012).
He has co-curated exhibitions such as: The Desire for Freedom. Art in Europe after 1945. Beyond Boundaries (with Denys Zacharopoulos and Maro Psyrra) (2014), The Mediterannean Experience (2013) (with Denys Zacharopoulos), Sculptural Narrations ( with Erika Wacker Babnic) (2010), Stories on human rights (with Adelina Von Fürstenberg) (2009), The First Image Sequences and La Première Image (with Denys Zacharopoulos and Manuella Annibali) (2009).
In 2013 he was one of the curators of INSPIRE workshop held in MMCA Thessaloniki under the title Metamorphosis.
Υποστηρικτές- χορηγοί της συμμετοχής μας :
http://www.deste.gr
Περισσότερα : http://greeceatvenice.culture.gr/
Η Gabi Scardi είναι ανεξάρτητη επιμελήτρια, κριτικός τέχνης και καθηγήτρια. Ερευνητικά, το κύριο ενδιαφέρον της είναι οι σύγχρονες συνεργατικές διεπιστημονικές μεθοδολογίες. Εκτός από της οργάνωση πρότζεκτ και δράσεις έχει επιμεληθεί εκθέσεις όπως:
The war which is coming is not the first one, MART Rovereto, 2014; Roma-Sinti-Kale-Manush, Autograph, London 2012; Side Effects, Louisiana Museum, Copenhagen, 2011; Side Effects, Lyon Biennale; Aware: Art Fashion Identity, Royal Academy, London, 2010; Spazio, MAXXI, National Museum of XXI Century, Rome, 2010; Alfredo Jaar, It is Difficult, Spazio Oberdan, Hangar Bicocca, Milan, and Questions Questions, Milan, 2008;Wherever We Go, Spazio Oberdan, Milan, 2006 e SFAI San Francisco Art Institute, 2007; LESS, Alternative Living Strategies, PAC Contemporary Art Pavilion, Milan, 2006; LESS #1 Alternative Living Strategies, Gwangju Design Biennale, 2006; Lucy and Jorge Orta, Drink Water, Bevilacqua La Masa Foundation, Venice, 2005.Την τελευταία δεκαετία έχει συνεργαστεί συστηματικά με την Μαρία Παπαδημητρίου!
Αλέξιος Παπαζαχαρίας
Αναπληρωτής ΕπιμελητήςΟ Αλέξιος Παπαζαχαρίας είναι ανεξάρτητος επιμελητής και ιστορικός τέχνης που ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Η πρώτη του επιμέλεια πραγματοποιήθηκε το 2011 και είχε τον τίτλο Acrobat Reading. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό όπως οι Ελένη Καμμά, Μαρία Παπαδημητρίου, Ευγενία Αποστόλου, Mariella Simoni, Xavier Noiret – Thomé, Robert Suermondt, Ντόρα Οικονόμου, Ραλλού Παναγιώτου, Μανώλης Μπαμπούσης, Peter Kogler, Pierre Labat, Frank Bragigand, Αθηνά Ιωάννου, Αντουανέττα Αγγελίδη, Mike Swaney, Φίλιππος Τσιτσόπουλος, Γεωργία Σαγρή.
Selected group shows he has curated include: Photoreportage, an exhibition cut in two by the change of year (2014-2015), Civilization, genres and cases (2013), 7th Song (for Maldoror) (2012).
He has co-curated exhibitions such as: The Desire for Freedom. Art in Europe after 1945. Beyond Boundaries (with Denys Zacharopoulos and Maro Psyrra) (2014), The Mediterannean Experience (2013) (with Denys Zacharopoulos), Sculptural Narrations ( with Erika Wacker Babnic) (2010), Stories on human rights (with Adelina Von Fürstenberg) (2009), The First Image Sequences and La Première Image (with Denys Zacharopoulos and Manuella Annibali) (2009).
In 2013 he was one of the curators of INSPIRE workshop held in MMCA Thessaloniki under the title Metamorphosis.
Υποστηρικτές- χορηγοί της συμμετοχής μας :
http://www.deste.gr
Περισσότερα : http://greeceatvenice.culture.gr/
Eπιμέλεια άρθρου Πετρούλα Σίνη - Betty Sini
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου