Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

Ο Μικελάντζελο Πιστολέτο θα φτιάξει έναν «Τρίτο Παράδεισο» στην Ελευσίνα



Το φεστιβάλ Αισχυλείων θα φιλοξενήσει φέτος τον Michelangelo Pistoletto.
Εγκαίνια: Σάββατο 30 Αυγούστου 2014 στις 20:30

Παλαιό Eλαιουργείο - Παραλία Eλευσίνας

Διάρκεια: 30/08 - 05/10 - 2014

Η έκθεση θα είναι ανοιχτή 18:00 - 23.00

Εισ. 3€



Το concept της έκθεσης στο Παλαιό Ελαιουργείο είναι εμπνευσμένο από τη βασική ιδέα του «Τρίτου Παράδεισου» (Il Terzo Paradiso), σύμφωνα με την οποία ο Pistoletto χρησιμοποιεί ένα «Νέο Σύμβολο Αιωνιότητας», που αποτελεί την αναδιαμόρφωση του μαθηματικού συμβόλου του απείρου. Πρόκειται για τρεις κύκλους, εκ των οποίων οι δύο αντίθετοι συμβολίζουν ο καθένας την Τέχνη και τη Φύση, ενώ ο μεσαίος τρίτος κύκλος συμβολίζει των συνδυασμό των δύο, την παραγωγική «μήτρα» του Τρίτου Παράδεισου. Είναι ένα project σχετικό με την ατομική και συλλογική ευθύνη της κοινωνικής αλλαγής.



Ο Pistoletto, που εκθέτει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, θεωρείται μία από τις σημαντικότερες μορφές της διεθνούς εικαστικής σκηνής και από τους πρωτοπόρους καλλιτέχνες της Arte Povera.


Τα τελευταία χρόνια ο καλλιτέχνης πραγματεύεται με την έννοια του τρίτου παράδεισου (Terzo Paradiso), μια θεωρητική προσέγγιση της απόστασης του τεχνολογικού ανθρώπου και της φύσης και της αναγκαιότητας επαναπροσέγγισης των δύο αυτών πολων, με τη δημιουργία ενός τρίτου που γίνεται η βάση της συνύπαρξής του.


Το έργο του Pistoletto θα περιλαμβάνει in situ κατασκευές, έργα που θα τοποθετηθούν σε κτήρια του Ελαιουργείου και δράσεις στο χώρο που θα γίνουν στην διάρκεια παραμονής του στην Ελευσίνα.


Στις 25 Ιουνίου,στο Μουσείο της Ακρόπολης, ο Pistoletto είχε  τη δυνατότητα να συνομιλήσει με το Ελληνικό κοινό, για το έργο, την ιστορία και την εποχή του.


Την επιμέλεια της έκθεσης θα έχει η Ιταλίδα κριτικός τέχνης και συγγραφέας Manuela Gandini.


Η διάρκεια της έκθεσης θα είναι από τις 30 Αυγούστου - ημέρα των εγκαινίων - έως τις 5 Οκτωβρίου 2014.











ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Michelangelo Pistoletto γεννήθηκε στην Biella το 1933. Άρχισε να εκθέτει τα έργα του το 1955. Το 1960 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στη Galleria Galatea στο Τορίνο. Η πρώιμη δουλειά του χαρακτηρίζεται από την ενασχόλησή του με την προσωπογραφία. Την περίοδο 1961-1962 δημιούργησε τα πρώτα Mirror Paintings, τα οποία συμπεριλαμβάνουν άμεσα το θεατή και τον πραγματικό χρόνο στα έργα και διευρύνουν την προοπτική, αντιστρέφοντας την προοπτική όπως ήταν στην Αναγέννηση, η οποία είχε περιοριστεί από τις πρωτοπορίες του 20ού αιώνα. Τα έργα αυτά έφεραν πολύ γρήγορα διεθνή αναγνώριση στον Pistoletto και είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία πολλών ατομικών εκθέσεων σε σημαντικά μουσεία και γκαλερί στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, στη δεκαετία του 1960. Τα Mirror Paintings αποτέλεσαν τη βάση της μετέπειτα καλλιτεχνικής του δημιουργίας και θεωρητικής σκέψης.

Το 1965 και 1966 δημιούργησε μια σειρά από έργα που ονομάστηκαν Minus Objects, τα οποία θεωρούνται ότι αποτέλεσαν τη βάση για τη γέννηση της Arte Povera, ενός καλλιτεχνικού κινήματος στο οποίο ο Pistoletto υπήρξε πρωταγωνιστής και κινητήρια δύναμη, συγχρόνως. Το 1967 άρχισε να δουλεύει έξω από τους παραδοσιακούς εκθεσιακούς χώρους και με αυτή τη «δημιουργική συνεργασία» που ανέπτυξε τις ακόλουθες δεκαετίες, κατάφερε να φέρει κοντά καλλιτέχνες πολύ διαφορετικού ύφους κι από διαφορετικούς τομείς της κοινωνίας, μεταξύ τους. Το 1975 και το 1976 παρουσίασε μια σειρά από δώδεκα διαδοχικές εκθέσεις, Le Stanze, στην ίδια γκαλερί στο Τορίνο. Αυτή ήταν από μια σειρά πολύπλοκων ετήσιων έργων που ονομάστηκαν «time continents». Άλλες σειρές είναι οι «White Year» (1989) και «Happy Turtle» (1992).

Το 1978, σε μια έκθεση στο Τορίνο, ο Pistoletto καθόρισε τις δύο βασικές κατευθύνσεις του μελλοντικού του έργου: «Division and Multiplication» και «Art Takes On Religion». Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 δημιούργησε μια σειρά γλυπτών από πολυουρεθάνη για την πρώτη του ατομική έκθεση το 1984 στο Forte di Belvedere στη Φλωρεντία. Από το 1985 μέχρι το 1989 δημιούργησε μια σειρά από «σκοτεινά» έργα που ονομάστηκαν «Art of Squalor». Στη δεκαετία του ΄90 με τη δημιουργία του «Project Art» και του ιδρύματος Cittadellarte- Fondazione Pistoletto και του University of Ideas έφερε την τέχνη σε άμεση επαφή με πολλά διαφορετικά τμήματα της κοινωνίας, έχοντας σκοπό να εμπνεύσει και να προκαλέσει πραγματική κοινωνική αλλαγή. Το 2003 στη Μπιενάλε της Βενετίας κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι για το συνολικό έργο του. Το 2004 έγινε επίτιμος διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο. Με αφορμή το γεγονός αυτό, ο Pistoletto ανακοίνωσε τη νέα κατεύθυνση του καλλιτεχνικού του έργου, ο τίτλος του οποίου είναι: «Third Paradise». To 2007 στην Ιερουσαλήμ έλαβε το βραβείο Wdf Foundation Prize in the Arts, «για τη συνεχή εφευρετικότητα του ως καλλιτέχνης, δάσκαλος και ακτιβιστής του οποίου το ανήσυχο πνεύμα δημιούργησε πολύ οξυδερκή έργα που συμβάλλουν σε μια διαφορετική κατανόηση του κόσμου».

Είναι επίσης ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Evento 2011 - L'art pour une ré-évolution urbaine στο Μπορντώ της Γαλλίας. Το 2012 παρουσίασε το Rebirth-day, το First Worldwide Day of Rebirth, μια πρωτοβουλία που δημιούργησε πάνω από εκατό καλλιτεχνικά δρώμενα σε όλο τον κόσμο την 21η Δεκεμβρίου. Το 2013, από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο έλαβε χώρα στο Μουσείο του Λούβρου, η προσωπική του έκθεση, "Michelangelo Pistoletto, année un - le paradis sur terre". Την ίδια χρονιά στο Τόκυο του απονεμήθηκε το βραβείο ζωγραφικής Praemium Imperiale award.
Πηγή:
http://aisxylia.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=783&Itemid=78


Ελευσίνα: Εγκαίνια για την έκθεση του Μικελάντζελο Πιστολέτο

Εγκαινιάζεται σήμερα, στο Παλαιό Ελαιουργείο της Ελευσίνας η έκθεση του Μικελάντζελο Πιστολέτο, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αισχύλεια 2014.


Ο διεθνούς κύρους Ιταλός καλλιτέχνης, ο «ζωντανός θρύλος της Φτωχής Τέχνης» (Arte Povera), θα παραστεί στα εγκαίνια της πρώτης επί ελληνικού εδάφους έκθεσής του. Πρόκειται για τρεις μνημειακές κατασκευές που δημιούργησε για τον συγκεκριμένο χώρο, ορμώμενος από την οικουμενικότητα της μυθικής και αρχετυπικής διάστασης του μύθου της Δήμητρας και της Περσεφόνης.


Παράλληλα, η Ελληνίδα εικαστικός-περφόμερ, Μαίρη Ζυγούρη, συνομιλώντας με το έργο του Ιταλού καλλιτέχνη, θα οδηγήσει  μια «μυστηριακή» πομπή στο κέντρο της πόλης, σέρνοντας σε καροτσάκι το άγαλμα «Η Αφροδίτη των κουρελιών σε μετάβαση», μια νέα εκδοχή του διάσημου αγάλματος του Πιστολέτο (έργο του 1967)


Ο 81χρονος Μικελάντζελο Πιστολέτο, καλλιτέχνης με έντονο πολιτικό λόγο, στηρίζει το έργο του με ένα οικολογικό όραμα στο οποίο κυριαρχούν οι έννοιες της βιωσιμότητας, της ανάκτησης και της επανάχρησης.


Στο προαύλιο του Παλαιού Ελαιουργείου, ο διάσημος καλλιτέχνης κατασκεύασε τον «Τρίτο Παράδεισο». Τρυπώντας το τσιμεντένιο έδαφος δημιούργησε μια εγκατάσταση που βασίζεται στο μαθηματικό σύμβολο του απείρου, προσθέτοντας στο κέντρο των δύο κύκλων του συμβόλου έναν τρίτο δακτυλίο, που είναι το σύμβολο του πεπερασμένου.


«Το φυσικό και το τεχνητό είναι παρόντα στην Ελευσίνα. Εκεί θα παρέμβουμε, θραύοντας και χαράσσοντας το τσιμέντο, που ζημιώνει τη φύση, ώστε να επιτρέψουμε να αναδυθεί το σύμβολο του Τρίτου Παραδείσου, ως ένας νέος μύθος. Η λέξη παράδεισος σημαίνει τον προστατευμένο κήπο. Αυτός ο κήπος είναι το στοιχείο που εξισορροπεί τη φύση, από τη μια μεριά, και την τεχνική από την άλλη. Τα δύο αντίθετα πρέπει να εξισορροπηθούν μέσω αυτού του κεντρικού δακτυλίου» έλεγε ο Πιστολέτο πριν δύο μήνες από την Αθήνα, σε Ελληνες δημοσιογράφους, στην παρουσίαση του προγράμματος των Αισχυλείων 2014.


Στα δύο γειτονικά κτίρια «κατασκευάζει δύο λαβυρίνθους από χαρτόνι που δεν έχουν στο κέντρο τον Μινώταυρο, αλλά αντίστοιχα: ένα τραπέζι αντικατοπτρισμού στο σχήμα της Μεσογείου (γύρω από το οποίο οι συμμετέχοντες μπορούν να βλέπει ο ένας τον άλλο και να συνδιαλέγονται) κι ένα μεγάλο κορμό δέντρου από τον οποίο ξεπροβάλλει ένα νέο κλωνάρι που μόλις έχει βλαστήσει (ως ευχή αναγέννησης). Στα Μυστήρια ο λαβύρινθος είναι ο δρόμος για να χάσεις και να ξαναβρείς τον εαυτό σου» σημειώνει η επιμελήτρια της έκθεσης Μανουέλα Γκαντίνι. Η επιμελήτρια υπογραμμίζει, επίσης, ότι «στα έργα του Pistoletto και της Ζυγούρη υπάρχει η επιθυμία να εντάξουν και να ενσωματώσουν το δίπολο της καταστροφής και της δημιουργίας με σκοπό μια ενεργό συμβολική μεταμόρφωση των πραγμάτων. Όπως δηλώνει ο Joseph Champbell, το χρέος για μια πορεία στο βασίλειο του μύθου και του αθέατου το έχουν αναλάβει σήμερα οι καλλιτέχνες».

Πηγή: http://www.newsbomb.gr/politismos/story/488876/eleysina-egkainia-gia-tin-ekthesi-toy-mikelantzelo-pistoleto#ixzz3BsaWQ8jL


Διαβάστε επίσης :
Στην Ελευσίνα μια βραδιά: Μικελάντζελο Πιστολέτο και Μαίρη Ζυγούρη μας ταξιδεύουν στον (Τρίτο) Παράδεισο

Ο Μικελάντζελο Πιστολέτο θα φτιάξει έναν «Τρίτο Παράδεισο» στην Ελευσίνα Πηγή: www.lifo.gr

Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

ΜΑΙΡΗ ΖΥΓΟΥΡΗ «Η Αφροδίτη των κουρελιών σε μετάβαση (2014)»


Εγκαίνια: Σάββατο 30 Αυγούστου 2014 στις 20:30

Έναρξη performance 19:00

Διάρκεια: 30/08 - 05/10 - 2010

Πολιτιστικό Κέντρο Δήμου Ελευσίνας "Λεωνίδας Κανελλόπουλος"

Δραγούμη 37, Παραλία Ελευσίνας

τηλ: 210 5565613

Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά 10.00 - 14.00 και 18.00 - 22.00 εκτός Δευτέρας



Είσοδος ελεύθερη




Δείτε πώς θα πάτε στο Πολ. Κέντρο "Λ. Κανελλόπουλος" 




Η ατομική έκθεση της Μαίρης Ζυγούρη με τίτλο «Η Αφροδίτη των κουρελιών σε μετάβαση (2014)»παρουσιάζεται στο πλαίσιο των Αισχυλείων 2014, σε επιμέλεια της Manuela Gandini. Στις 30 Αυγούστου 2014, την ημέρα των εγκαινίων, η καλλιτέχνις θα επιτελέσει μια συλλογική-συμμετοχική δράση, εμπνευσμένη από την performative διάσταση των Ελευσινίων Μυστηρίων. Παράλληλα, στο Μουσείο Λ. Κανελλόπουλος, θα παρουσιαστούν μια σειρά video-performances, «επεισόδια» μιας ιδιότυπης, ποιητικής διαδρομής. Σε αυτά, ο φακός ιχνηλατεί τη φαντασμαγορία του μύθου μέσα στο σύγχρονο βιομηχανικό τοπίο, στο άνοιγμα της Ιεράς Οδού προς την θάλασσα, από τον Σκαραμαγκά δηλαδή ως την πόλη της Ελευσίνας.



Η κριτική επανατοποθέτηση του παρελθόντος και της Ιστορίας της Τέχνης είναι ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του έργου της Ζυγούρη. Στην παρούσα έκθεση, η καλλιτέχνις επαναδιαπραγματεύεται, σε συνεργασία με τον Michelangelo Pistoletto, το εμβληματικό έργο του τελευταίου "La Venere degli stracci" (1967) ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της Arte Povera. Η «Αφροδίτη των κουρελιών (1967)» θα πρωταγωνιστήσει στις λήψεις αλλά και στην ζωντανή δράση των εγκαινίων, έτσι ώστε να προκύψει ένα νέο έργο με τίτλο «Η Αφροδίτη των κουρελιών σε μετάβαση (2014)»

Η παρέμβαση της Ζυγούρη αποσκοπεί σε ένα είδος σύγχρονου συλλογικού τελετουργικού. Στόχος είναι να εμπλακούν σταδιακά οι ίδιοι οι κάτοικοι της Ελευσίνας, έτσι ώστε να συμμετάσχουν ως ενεργοί συντελεστές του έργου και να ακολουθήσουν τη δράση των εγκαινίων μαζί με το ευρύτερο κοινό του Φεστιβάλ, στο τελευταίο κομμάτι της Ιεράς Οδού. Η καταληκτική αυτή δημόσια δράση ολοκληρώνει και δίνει την αίσθηση μιας συμβολικής άφιξη. Μια «άλλη» ΕΛΕΥΣΙΣ.


Στις video-performances η καλλιτέχνις ανασυνθέτει θραύσματα του μύθου, χειρονομίες απο την προετοιμασία των μυστών, ιεροί ψίθυροι. Η ποιητική πορεία της «Αφροδίτη των κουρελιών με τον συρμό» και της καλλιτέχνιδος, καταγράφεται μέσα σε εγκαταλειμμένα δημόσια έργα της Ιεράς Οδού, σε λόφους ξεχασμένων βιομηχανικών υπολειμάτων, σε μονάδες ανακύκλωσης και καθαρισμού βιομηχανικών υδάτων, εκεί όπου ο Πλούτος - Πλούτωνας άρπαξε την ανήδεη Περσεφόνη. Η κάμερα βυθίζεται ονειρικά μέσα στις αντιθέσεις και διαθλά τις γυναικείες φιγούρες του μύθου που ξανασυναντιούνται μέσα στα «αρχιτεκτονικά κουρέλια» του σήμερα. Πέρα από κάθε επιθυμία αναβίωσης ή αναπαράστασης λησμονημένων μεγαλείων, «Η Αφροδίτη των κουρελιών με τον συρμό» προτείνει την ανάδυση πολλαπλών μορφών μνήμης. Ένα καθαρτικό ταξίδι που επιχειρεί, μέσα από ένα βεβηλωμένο παρόν, να συγκρατήσει μια κοινό δυναμικό συναίσθημα. Μια αναγνώριση του σήμερα και του χθές, ανάμεσα στην πραγματικότητα, την Τέχνη και τον Μύθο.







H Mαίρη Ζυγούρη ζει και εργάζεται μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας. Σπούδασε στην Α.Σ.Κ.Τ. Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1994-2000). Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές sto Chelsea College of Art and Design του Λονδίνου (2001-2004). Η Ζυγούρη εκφράζεται με ποικίλα εκφραστικά μέσα που έχουν ως σταθερό σημείο αναφοράς την Performance. Οι δράσεις της οργανωμένες και προετοιμασμένες λεπτομερώς, εκτυλίσσονται συνήθως σε δημόσιους χώρους. Το σώμα λειτουργεί ως όχημα και μέσο άρθρωσης πολιτικής στάσης.


Επιλεγμένες Εκθέσεις
2013 LABORINTUS, Gallery Dino Morra, Νάπολη, Ιταλία, 2012 Δικαίωμα Αρχείου 1, “OPERA APERTA- Μαρία Καραβέλα» ΙΣΕΤ Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης, Αθήνα (GR).
2010 “Ρευστοποιήσεις” IILA, Istituto Italo-latino Americano, Ρώμη(IT), Zoopoetics-Zoopolitics, Studio Stefania Miscetti, Ρώμη(IT).
2009 “Παχυντικά κελλιά “, 2nd Biennial Thessaloniki ΔΡΑΣΙΣ (GR) – 1ο Φεστιβάλ Performance , Θεσσαλονίκη(GR).
2008. Fresco Bosco, curator Achille Bonito Oliva, Certosa, Padula (IT)
2007 SHE DEVIL 2, Studio Stefania Miscetti, Ρώμη (IT). 2006 “Προτάσεις ”, Πεδίο Δράσης Κόδρα, Θεσσαλονίκη(GR)2005 Hacking Reality- Πλατεία θεατρου,Locus Athens, Αθήνα (GR)
2001 10th Biennale of Young Artists, Sarajevo.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ομαδας Φιλοπαππου (2000-2010)

Residencies:
2013, Landeshauptstadt München Kulturreferat, Μόναχο.
2012 A.I.R., Generazione Creativa, Compagnia di San Paolo, Τορίνο.(IT)
2011 The Stateless Pavilion, 54th Venice Biennale, Βενετία (IT)
Apartment Project, 12th Istanbul Biennale, Κωνσταντινούπολη(TR).
2010 Fondazione Morra, Νάπολη(IT).
2008 MACRAME, Fondazione Fitzcarraldo, Tορίνο (IT),Borusan Foundation, Istanbul(TR).

Η Ζυγούρη Μαίρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973, όπου ζει και εργάζεται.

Το σώμα ως πολιτικό εργαλείο στις performances της Μαίρης Ζυγούρη

Μία από τις πλέον δυναμικές, επίμονες και ανανεωτικές παρουσίες στη σύγχρονη εικαστική δημιουργία, η Μαίρη Ζυγούρη, εκφράζεται με ποικίλα εκφραστικά μέσα που έχουν ως σταθερό σημείο αναφοράς την performance. Οι δράσεις της, οργανωμένες και προετοιμασμένες λεπτομερώς, εκτυλίσσονται συνήθως σε δημόσιους χώρους προκαλώντας έτσι την απρόβλεπτη επενέργεια και την κριτική συμμετοχή του κοινού που επιτρέπει το ενδεχόμενο να παρεκκλίνει η δράση από την προσχεδιασμένη της πορεία.

Τα περιβάλλοντα και οι τόποι στους οποίους λαμβάνουν χώρα οι performances διαφοροποιούνται ως προς τη μορφή, τη χρήση και τη λειτουργία τους: χαμάμ, κήπος, σιδηροδρομικός σταθμός, τσίρκο, μοναστήρι, πλατεία, ορνιθοτροφείο είναι μερικές από τις επιλογές της. Χώροι μαζικού συγχρωτισμού, ελεύθερης ή ελεγχόμενης διέλευσης. Η σωματική δράση της Ζυγούρη στο χώρο είναι τόσο ισχυρή που κυριολεκτικά απορροφά τους κραδασμούς τους ανθρώπινου και οικιστικού περιβάλλοντος και τους μετουσιώνει σε πολιτική πράξη αυτοπροσδιορισμού μέσω της τέχνης. Στόχος της η έμπρακτη ανατροπή των κοινωνικών συμβάσεων που διασφαλίζουν την αναπαραγωγή των εξουσιαστικών μηχανισμών και των κοινωνικών συμβάσεων. Ο εννοιολογικός πυρήνας των δημόσιων επιτελέσεών της αφορά σε διαφορετικές εκδοχές αντίστασης απέναντι σε δυνάμεις υποκειμενο-ποίησης και καθυπόταξης.

Το σώμα λειτουργεί ως όχημα πολιτισμικών εγγραφών, μέσο άρθρωσης πολιτικής στάσης, πεδίο στο οποίο συμπλέκονται και αναιρούνται οι περιορισμοί, οι αρχές και τα κανονιστικά πρότυπα επί της ανθρώπινης λειτουργίας, εξέλιξης και συμπεριφοράς. Η ιστορική μαρτυρία, είτε με τη μορφή της ανάδυσης περιθωριοποιημένων και άγνωστων στο ευρύ κοινό στιγμών του παρελθόντος, είτε με την κατασκευή αληθοφανών αφηγημάτων, υφασμένων μέσα από μια προσεκτική συγκέντρωση ρεαλιστικών λεπτομερειών που κινούνται ανάμεσα στην ιστορική μυθιστορία και στη δημιουργική επινόηση, αποτελεί το αφηγηματικό υπόβαθρο αρκετών έργων της.

Οι υπαρκτές ή κατασκευασμένες ιστορίες της Ζυγούρη θέτουν ζητήματα με διαχρονική και επίκαιρη αξία. Το 2007 έκανε ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία της με την περφόρμανς Symbiosis που έλαβε χώρα σε μια ορνιθοτροφική μονάδα στο Τορίνο. Η βασική εικαστική σύλληψη του έργου είναι φαινομενικά σχιζοφρενική: μια ευπρεπής και αυστηρή υπάλληλος χτυπά με προσήλωση τα πλήκτρα της γραφομηχανής της μέσα στον ορυμαγδό και την άτακτη κινητικότητα χιλιάδων πουλερικών που περιφέρονται γύρω της, καθώς η αδιευκρίνιστη αλλά μανιώδης εργασία της λαμβάνει χώρα στο ανοίκειο περιβάλλον ενός στεγασμένου ορνιθοτροφείου. Ένα σύντομο χρονολογικό σημείωμα βοηθά στην ερμηνεία της αλλόκοτης σκηνής. Το έργο αναφέρεται σε ένα περιστατικό της πολιτικής ζωής της Αργεντινής: το 1946, ο Χουάν Περόν μετά την εκλογή του στην ηγεσία της χώρας, απαλλάσσει τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες από τα καθήκοντα του βιβλιοθηκάριου και τον διορίζει επιθεωρητή πουλερικών στη δημοτική αγορά του Μπουένος Άιρες, επιχειρώντας μ’ αυτό τον τρόπο να καταστείλει τις αντιδράσεις του απέναντι στις αντιδημοκρατικές μεθόδους με τις οποίες πολιτεύεται ο ηγέτης της χώρας.

Το ορνιθοτροφείο, ως αλληγορική σύλληψη και αναπαράσταση των επεξεργασμένων μεθόδων χειραγώγησης της ψυχικής ζωής, της κριτικής σκέψης και της πολιτικής συνείδησης μετεξελίσσεται σε ένα νέο έργο λίγο αργότερα.

Το 2009 η Μαίρη Ζυγούρη παρουσιάζει στο Μπέη Χαμάμ (Λουτρά ο Παράδεισος), οθωμανικό μνημείο του 15ου αιώνα, το έργο Παχυντικά Κελιά με ανάθεση της 2ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης. Τα Παχυντικά Κελιά είναι η σύνθεση της ιστορικής βιογραφίας μιας ανύπαρκτης προσωπικότητας, του πρωτοπόρου, ευπατρίδη και κοσμοπολίτη Δημήτριου Ζαλούχου, με καινοτόμο –υποτίθεται- δράση του στον τομέα της εκτροφής πουλερικών, και μίας υποδειγματικής κατασκευής πάχυνσης πουλερικών που ολοκληρώνεται από σχέδια τα οποία τεκμηριώνουν την προηγηθείσα έρευνα. Τα παχυντικά κελιά λειτουργούν ως μία εικαστική προσομοίωση των διεργασιών συγκρότησης, ελέγχου, ταξινόμησης, ιεράρχησης και επιτήρησης των «εκκολαπτόμενων πολιτών» από τους σύγχρονους μηχανισμούς διακυβέρνησης που εξασφαλίζουν ευπείθεια και υποταγή μέσω της αυτό-αναγνώρισης. Πρόκειται για ένα ιδανικό αισθητικό μοντέλο των τεχνολογιών της βιοπολιτικής, ένα σύγχρονο, ουτοπικό Πανόπτικον, ανάλογο του μπενθαμιανού προτύπου, όπως το ανέλυσε ο Μισέλ Φουκώ, όπου το κάθε κλουβί είναι και μια μικρή σκηνή θεάτρου με τον υποκριτή στο κέντρο μόνο, διαφανή και απόλυτα ελεγχόμενο.

Το παράλογα μάταιο, αλλά και αλλόκοτα ελκυστικό στοιχείο των συμβολικών τελετών της εξουσίας, ακόμη κι όταν ο υπήκοος- θεατής απουσιάζει παντελώς, ενσαρκώνει η ιερατική, γυναικεία μορφή στo έργο Decadence (βίντεο-περφόρμανς, 2008, μέρος της τριλογίας Zoopoetics - Zoopolitics ). Ορθή πάνω σ’ ένα περίεργο, κατεστραμμένο όχημα που θυμίζει αυτοσχέδιο διαστημόπλοιο, σαν θεότητα μιας παρακμάζουσας θρησκείας με ανθεκτικό τελετουργικό, παρελαύνει θριαμβευτικά μέσα στον κάμπο χαιρετίζοντας τα ανύπαρκτα πλήθη, σε μία απόπειρα να μετουσιώσει το αισθησιακό υπόβαθρο της auctoritas sexualis σε ποιητική - πολιτική χειρονομία.


http://www.cact.gr/cact_e_studio/Zygouri_Mary

Άγγελος Αντωνόπουλος eXploding Δυναμιτίζοντας την Εικόνα στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων


eXploding
Δυναμιτίζοντας την Εικόνα
στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων



Άγγελος Αντωνόπουλος
29/8 – 21/9
Ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων παρουσιάζει, στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων στο Πάρκο Ελευθερίας, το πρόγραμμα eXploding – Δυναμιτίζοντας την Εικόνα. Δέκα εικαστικοί της γενιάς του ΄80, δάσκαλοι και διεθνείς προσωπικότητες παρουσιάζουν την οπτική πολυπλοκότητα των προτάσεών τους.

Η πέμπτη έκθεση του προγράμματος, με τίτλο Tales from the Neverland του Άγγελου Αντωνόπουλου, θα διαρκέσει από 29 Αυγούστου έως 21 Σεπτεμβρίου 2014.

Για το opus του καλλιτέχνη παρατηρεί η επιμελήτρια Ρεγγίνα Αργυράκη: «…Στην ουσία ο δημιουργός μάς εξωθεί να σκεφτούμε σοβαρά τί σημαίνει "βλέπω ένα περίγραμμα;" και τί σημαίνει "βλέπω κάτι συμπαγές;" και γιατί τελικά ένα συμπίλημα γραμμών και σκιάσεων πάνω σε ένα δισδιάστατο χαρτί αναγνωρίζεται ως ο Χ, είναι δηλαδή το πορτραίτο του Χ;
Agelos Antonopoulos

Επαναδιατυπώνοντας τα σκληρά αυτά ερωτήματα στον οικείο μας χώρο ο Αντωνόπουλος μας καλεί παραπλανητικά να επιχειρήσουμε να πηδήξουμε όπως η Αλίκη μέσα στον Καθρέφτη και να αντιμετωπίσουμε το βαρύνον πρόβλημα "τί πραγματικά βλέπουμε;" σε σχέση με την φυσική πραγματικότητα , με την καθημερινή πρακτική και αναφορικά προς τις προσομοιώσεις τους. Είναι εν τέλει κάτι τέτοια ερωτήματα που στην αρχή του 21ου αιώνα απειλούν να ανοίξουν - γνωσιακά τουλάχιστον - τους ασκούς του Αιόλου.»

Ο Άγγελος Αντωνόπουλος, από τους χαρακτηριστικότερους ζωγράφους της γενιάς του, μαθητής του Δ. Μυταρά, Δ. Κοκκινίδη, Β. Δημητρέα και του Β. Βασιλειάδη, σήμερα είναι καθηγητής κ αντιπρύτανης της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών.

Στο πρόγραμμα eXploding – Δυναμιτίζοντας την Εικόνα θα εκθέσουν οι καλλιτέχνες: Γιάννης Φωκάς (28/2-23-3), Γιώργος Σκυλογιάννης (2-25/5), Ξενοφών Σαχίνης (30/5-22/6), Σπυριδούλα Πολίτη (27/6-20/7), Άγγελος Αντωνόπουλος (29/8 – 21/9), Γιώργος Χαρβαλιάς και Δημήτρης Ζουρούδης ; (26/9-19/10), Κυριάκος Μορταράκος καΙ Τάκης Ζερδεβάς (5/12-28/12).

Την επιμέλεια του προγράμματος eXploding έχει η Ρεγγίνα Αργυράκη.
Συνεπιμελητές: Άννα Ντινοπούλου, Βασίλης Γκοιμήσης, Δρ Ηλίας Κορομηλάς.

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Εγκαίνια έκθεσης: Παρασκευή 29 Αυγούστου, ώρα 20:00

Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων:
Βασ. Σοφίας, Πάρκο Ελευθερίας, τηλ.: 210 72 24 028
Στάση ΜΕΤΡΟ: Μέγαρο Μουσικής
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη – Σάββατο: 10.00 –20.00, Κυριακή 10.00 – 14.00






Agelos Antonopoulos

Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

Στιγμές και όψεις του Στάθη Ανδρουτσάκη




Στιγμές και όψεις
του Στάθη Ανδρουτσάκη

26 Αυγούστου – 26 Οκτωβρίου 2014
στο Καφέ του Εθνικoύ Αρχαιολογικού Μουσείου
Στάθης Ανδρουτσάκης



Στάθης Ανδρουτσάκης


Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, τόπος πολιτισμού στην καρδιά της πρωτεύουσας, ξεκίνησε από τονΙούνιο 2014, σε συνεργασία με το Καφέ στο αίθριο του Μουσείου, μια νέα πολιτιστική δράση. Κάθε δύο μήνες φιλοξενείται στους χώρους του Καφέ μία έκθεση με έργα σύγχρονης τέχνης Έλληνα εικαστικού καλλιτέχνη, με στόχο να προσφερθούν πολύπλευρα εικαστικά ερεθίσματα στους επισκέπτες του Μουσείου, αλλά και τους κατοίκους της Αθήνας. Πρόκειται για ένα μικρό δείγμα των οραμάτων και των δυνατοτήτων του πρώτου Μουσείου, που με τις πολυδύναμες, συχνά πρωτοπόρες δράσεις του αντιστέκεται σθεναρά στην υποβάθμιση του ιστορικού κέντρου της πόλης και φιλοδοξεί να καταστεί ένα φωτεινό και παλλόμενο κύτταρό της.

Στο πλαίσιο αυτό παρουσιάζεται από τις 26 Αυγούστου έως και τις 26 Οκτωβρίου 2014, η έκθεση του εικαστικού Στάθη Ανδρουτσάκη με τίτλο «Στιγμές και όψεις». Ο Στάθης Ανδρουτσάκης είναι απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, μέλος του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, με πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στο ενεργητικό του.

Στην έκθεση θα παρουσιαστούν έργα του (λάδια και χαρακτικά) που αποτυπώνουν στιγμές και όψεις από τοπία στην Ελλάδα, καθώς και από εργοστασιακούς χώρους. Στη σειρά των έργων με θέμα τους εργοστασιακούς χώρους, ο Ανδρουτσάκης αναζητά στη σιωπή των εγκαταλειμμένων εργοστασίων τα χνάρια του χρόνου, αποκαλύπτοντας μέσα από τα χαλάσματα ό,τι διαφεύγει ως εικόνα και αίσθημα. Οι ανθρώπινες μορφές που παρουσιάζονται μέσα στα ερείπια υποδηλώνουν τη φθορά, αλλά και ταυτόχρονα την αναγέννηση, έναν υπαινιγμό του έρωτα και του θανάτου. Στη σειρά των τοπίων κυριαρχούν οι αφαιρετικές και κολοριστικές προσπάθειες προσέγγισης των θεμάτων, χωρίς βέβαια να απομακρύνεται ο καλλιτέχνης από τη φυσιοκρατική απόδοσή τους.

Η τεχνοκριτικός Ήρα Παπαποστόλου γράφει για τη δουλειά του: «Με απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στη φόρμα και το χρώμα, τη σκιά και το φως, η ζωγραφική του χαρακτηρίζεται από μια τέλεια αρμονία χάρη στην ακρίβεια, τη γεωμετρική τάξη και τη λεπτομέρεια. Μετά την πρώτη ανάγνωση που υποδηλώνει ρεαλισμό και ανθρωποκεντρική ζωγραφική, παρατηρούμε μια αρχιτεκτονική δομή τέτοια όπου κάθε στοιχείο παίζει το ρόλο που από την αρχή επέλεξε ο καλλιτέχνης, χρησιμοποιώντας αυστηρά πλαστικά μέσα... Η ανάγκη του είναι να παρουσιάσει εικόνες γνώριμες για το θεατή μεταμορφώνοντάς τις σε δυνατά σύμβολα. Ζωγράφος παραστατικών τάσεων και ρεαλιστικών διατυπώσεων, οδηγείται σε μια ζωγραφική περισσότερο πνευματική παρά ενστικτώδη, έχοντας εξαιρετικά εκφραστικά αποτελέσματα».

Εγκαίνια: Τρίτη 26 Αυγούστου 2014, ώρα 18:30

Διάρκεια:26/08 – 26/10/2014

Ωράριο: το ωράριο λειτουργίας του Μουσείου, 08:00-20:00

Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.

Πληροφορίες:

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο_www.namuseum.gr
Τηλ.: 2132144891 και  213 2144837

Καφέ Μουσείου
Tηλ.: 210 8834139

Στάθης Ανδρουτσάκης_stathiandroutsakis@gmail.com
Kιν.: 6983 648347

Πηγή :