Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Έκθεση έργων της χαράκτριας Βάσως Κατράκη "100 χρόνια από τη γέννηση της"


Έκθεση έργων της χαράκτριας Βάσως Κατράκη "100 χρόνια από τη γέννηση της"
18 Φεβρουαρίου – 15 Μαρτίου 2014


Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Βάσως Κατράκη, η αίθουσα Τέχνης «έκφραση - Γιάννα Γραμματοπουλου» (. Βαλαωρίτου 9α Αθήνα, τηλ 210.3607.598) παρουσιάζει έκθεση με έργα της σπουδαίας Ελληνίδας χαράκτριας από 18 Φεβρουαρίου (19.30) έως 15 Μαρτίου 2014 .
«Δε θέλω παρά να εκφράσω την αγάπη και τον ενθουσιασμό μου προς της ζωή. Κάθε στιγμή που μου ανήκει δεν θα ήθελα να είναι παρά ένας χαιρετισμός προς αυτήν. Να εκφράσω την αγάπη μου προς τον άνθρωπο και τη δικιά του ζωή, με τις χαρές, τα βάσανα και το μόχθο της. Προσπαθώ να εκφραστώ με τον πιο σαφή τρόπο. Αυτό το κάνω γιατί έτσι νιώθω. Με ενδιαφέρει να ‘ρθω σε όσο γίνεται πληρέστερη επικοινωνία με τους ανθρώπους, να μιλήσω με τη γλώσσα τους. Αυτό είναι η πιο μεγάλη καταξίωση ενός καλλιτέχνη. Δε διαλέγω ορισμένα θέματα, μα βιώματα. Και αυτά μπορεί να έρχονται είτε από τη χώρα που ζεις είτε απ ’έξω, φτάνει να είναι ανθρώπινα.» Βάσω Κατράκη

Γεννημένη το 1914, σχεδόν τη στιγμή που ξεσπούσε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Βάσω Κατράκη έζησε τα σημαντικότερα γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας και σφράγισε με το έργο της μια ολόκληρη εποχή. Απεικόνισε με συνέπεια τα μεγάλα και θεμελιώδη γεγονότα που διαδραματίστηκαν στη χώρα μας μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Την Εθνική αντίσταση, τον εμφύλιο, τη χούντα και το φασισμό.
 Χάραξε στην πέτρα την τραγική μοίρα του λαού και τη μάχη για ελευθερία.

 Το 1936 εισήχθη στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές τον Κωνσταντίνο Παρθένη στη Ζωγραφική και το Γιάννη Κεφαλληνό στη Χαρακτική.  Η κατοχή τη βρήκε φοιτήτρια. Μέσα από τον πυρετό εκείνης της εποχής διαμορφώθηκε και η τέχνη της, επηρεάστηκε το έργο της και η προσωπικότητά της.

 Πήρε μέρος στην Αντίσταση. Οι διαδηλώσεις, τα αδικοσκοτωμένα παλληκάρια, οι διώξεις, οι κατατρεγμένοι, τα σκελετωμένα από την πείνα παιδιά, τα βιώματα με τις θυσίες και τους θανάτους έγιναν διαμαρτυρία και αυτές οι εικόνες πέρασαν στο καλλιτεχνικό της έργο. Πρόσφερε υπηρεσίες στην πατρίδα χωρίς να υπολογίζει τους κινδύνους.  «Κάναμε αντίσταση με τα πινέλα και τα καλέμια» έλεγε, «Η κατοχή με έκανε χαράκτρια».


Τα πρώτα της χαρακτικά ήταν εύσημα, αφίσες, κάρτες, προκηρύξεις και ψηφοδέλτια για τις ανάγκες της αντίστασης. Την 21η Απρίλη του ’67, πρώτη μέρα του πραξικοπήματος, τη συνέλαβαν και την εξόρισαν στα Γιούρα, το θρυλικό νησί με τη μακραίωνη ιστορία ως τόπος βασανιστηρίων και εξόντωσης. Η δύναμη όμως της τέχνης της, της έδωσε παρηγοριά και διέξοδο, ζωγραφίζοντας με μαρκαδόρο τα βότσαλα που έβρισκε στο ξερονήσι, μοιράζοντάς τα στους συγκρατούμενους της και άλλα αφιέρωνε και έστελνε στον άντρα της και τα παιδιά της. Δούλεψε μέσα στη χούντα και έκανε έκθεση στη γκαλερί «ώρα» του Ασαντούρ και της Χριστίνας Μπαχαριάν, φίλους και συναγωνιστές της.

Η Βάσω Κατράκη ήταν μαχήτρια στους κοινωνικούς αγώνες με τόλμη και αποφασιστικότητα. Μετέφερε στην πέτρα όλα τα θεμελιώδη θέματα, το ιδεώδες της ελευθερίας και της αξιοπρέπειάς μας. Σπαράγματα μνήμης, θρήνοι και ελεγεία γι’ αυτούς που θυσιάστηκαν. Έργα κοινωνική μαρτυρία. Υπηρέτησε την Ελληνική Χαρακτική με αφοσίωση και γνώση. Ήθος και αξιοπρέπεια. Δικαίως ο τεχνοκριτικός και φίλος της Κώστας Σταυρόπουλος, τη χαρακτήρισε ως την «κορυφαία ερμηνεύτρια της ανθρώπινης τραγωδίας».

Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα της Κατράκη αντιπροσωπευτικά, χαραγμένα στο ξύλο αλλά κυρίως στην πέτρα. Το υλικό που της επέτρεψε να ξεφύγει από τα στενά πλαίσια της παραδοσιακής χαρακτικής και του μικρού μεγέθους, που της έδωσε τη δυνατότητα για μεγάλες φόρμες και ξεχώρισε το έργο της δίνοντάς της διεθνή φήμη και αναγνώριση. Αναγνώριση όχι μόνο για τη χάραξη στο νέο υλικό και την αισθητική των έργων της αλλά και για μεγάλα πανανθρώπινα μηνύματα που έστειλε και εξακολουθεί να στέλνει. Έργα εμβληματικά, μνημειακά, έργα σύγχρονα.

Προς τιμήν της κατασκευάστηκε από την πολιτεία και εγκαινιάστηκε το καλοκαίρι του 2006 το κέντρο Χαρακτικών Τεχνών και Μουσείο Βάσω Κατράκη στην πατρίδα της, το Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας, όπου εκτίθεται μόνιμα όλο το έργο της. Το πατρικό της σπίτι, βρίσκεται και αυτό στο όμορφο νησάκι, το Αιτωλικό, τη μικρή Βενετία, όπως την ονόμαζαν τότε. Το σπίτι βρεχόταν γύρω γύρω από τη λιμνοθάλασσα. Εκεί έζησε τα παιδικά της χρόνια, ευτυχισμένη με τους γονείς και τα τέσσερα αδέρφια της. Εκεί, στα μαθητικά της τετράδια ζωγράφισε τα πρώτα της σχέδια και πορτρέτα. Εκεί εμπνεύστηκε τις πρώτες έγχρωμες της ξυλογραφίες, από τα πρωινά, τα δειλινά και τα νυχτερινά χρώματα της ήρεμης λιμνοθάλασσας.



Σήμερα το πατρικό της σπίτι καταρρέει αδύναμο να αντισταθεί στο πέρασμα των χρόνων. Παρότι έχει χαρακτηρισθεί διατηρητέο μνημείο, η πολιτεία δεν μπόρεσε να βοηθήσει παρά τις μελέτες που κατατέθηκαν στην Εφορεία Νεότερων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού για τη διάσωσή του.


Η έκθεση αυτή έχει κύριο σκοπό να επικοινωνήσει το έργο της με τους ανθρώπους, αυτό που ήθελε πάντα και η ίδια. Για πρώτη φορά, μετά το 1994 (20 χρόνια μετά) τα έργα που εκτίθενται θα είναι προς πώληση. Σκοπός αυτής της κίνησης είναι η συγκέντρωση χρημάτων για την αναστήλωση του πατρικού σπιτιού της Βάσως Κατράκη στο Αιτωλικό. Με δεδομένο ότι η μεγάλη χαράκτρια πάντα βοηθούσε και ενθάρρυνε τους νέους καλλιτέχνες, όραμα και ελπίδα είναι να γίνει το σπίτι της χώρος υποδοχής και φιλοξενίας των φοιτητών της χαρακτικής από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που θέλουν να μελετήσουν το έργο της και να έχουν τη δυνατότητα εάν επιθυμούν να δουλεύουν ελεύθερα στα εργαστήρια χαρακτικής του Μουσείου.


Ωρες λειτουργίας: Τρίτη - Παρασκευή 11.00 - 20.00, Σάββατο: 11,00 - 15,00. Κυριακή και Δευτέρα κλειστά. info@ekfrasi-art.gr,

http://www.ekfrasi-art.gr/current_exhibition_gr.htm

Επισκεφτείτε το site του μουσείου http://katrakivasso-museum.gr/katraki.html
και http://www.vassokatraki.gr/index.php

Αυτοβιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκα στο Αιτωλικό του Μεσολογγίου.
Το Αιτωλικό είναι ένα μικρό νησάκι, που το συνδέουνε με τη στεριά δυο μακριά πέτρινα γεφύρια με πολλές μικρές τοξωτές καμάρες. Το σπίτι μας ήτανε σχεδόν όλο μέσα στη θάλασσα και στη γειτονιά καθότανε όλο ψαράδες. Ένα ξυπόλυτο μελισσολόι τριγύριζε ολοήμερα, με τις γυναίκες τους συνέχεια γκαστρωμένες και τα παιδιά , μπακανιασμένα από την ελονοσία.

Ο πατέρας μου λεγότανε Γιώργης Λεονάρδος κι ήτανε κτηματίας, μα περισσότερο τραγουδούσε κι έψελνε στην εκκλησία με μια σπάνια ωραία, ζεστή φωνή. Όταν τραγουδούσε μαζευότανε κόσμος και κοσμάκης σπίτι μας για να τον ακούσει.

Η μανούλα μου ύφαινε ολοκέντητα λεπτά μεταξωτά και μπαμπακερά και πολύχρωμα μάλλινα κιλίμια. Είχε πάρει κι ένα χρυσό βραβείο σε μια Διεθνή Έκθεση στο Παρίσι.

Τα δυο μου αδέρφια, ήτανε μεγαλύτερα από μας τα κορίτσια. Ο μεγάλος, φοιτητής τότε της φιλολογίας μας έφερνε από την Αθήνα ένα μαγικό για μας κόσμο. Παλιά βιβλία με χρωματιστές χαλκογραφίες και ξυλογραφίες, χρωματιστές εικόνες και χαλκομανίες, μπογιές και πινέλα και δεν άφηνε παλιατζίδικο της Αθήνας αγύριστο. Ο μικρότερος, ό,τι έβλεπε το μάτι του τόκαναν τα χέρια του, και μαζί με όλα, ζωγραφίζανε κιόλας και οι δυό τους.

Γύρω-γύρω από τη μικρή μας θάλασσα ήτανε η έξοχή, γεμάτη ελιές, χωράφια καρπερά, μποστάνια, καπνοτόπια, σιτηρά. Μια ζωή στη στεργιά και στη θάλασσα, γεμάτη ιδρώτα και μόχθο.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον μεγάλωσα. Διάβαζα βιβλία και βιβλία πούχε ο αδερφός μου κι οι φίλοι μας. Μ’ άρεσε πολύ το διάβασμα και πιο πολύ ή ποίηση. Κοντά στ’ αδέρφια μου ζωγράφιζα κι εγώ.

Κρυφά, ονειρευόμουνα να γίνω ζωγράφος, μα μου φαινότανε τόσο απίστευτα μεγάλο που δεν μπορούσε λογικά να χωρέσει στο μυαλό μου. Ό, τι έβλεπα, έλεγα:

- Εγώ αυτό μπορώ να το κάνω.

- Και πολλές φορές έβαζα τον εαυτό μου σε δοκιμασία.

Δεν ήξερα ακόμα ότι, άλλο πράμα είναι η Τέχνη.

Και μια μέρα, σφηνώθηκε ξαφνικά στο μυαλό μου ένα ερώτημα. Κι’ αν γίνω ζωγράφος;

Πώς έγινε έτσι άξαφνα αυτό, δεν το κατάλαβα. Χίλιες καμπάνες χτυπήσανε μέσα μου, κι έχασα τον κόσμο. Από τότε, δεν είχα τίποτε άλλό στο μυαλό μου νύχτα και μέρα.


Μα, χίλιες δυο αναποδιές ξεφυτρώσανε, και ξαφνικά, ο πατέρας μου αρρώστησε βαριά κι έπεσε πολύ πίκρα και θλίψη στο σπίτι μας, πού κράτησε εφτά ολόκληρα χρόνια.

Και κάποια μέρα, αφού πέθανε ο πατέρας μου, ξεκίνησα για την Αθήνα μην ξέροντας ακριβώς τι θα κάνω.

Πήγα στη Σχολή Καλών Τεχνών, κι έμαθα πώς σε λίγες μέρες θ’ αρχίζανε οι εξετάσεις. Αμέσως έτρεξα και γράφτηκα στη Σχολή. Έδωσα εξετάσεις.


Στη Σχολή Καλών Τεχνών είχα Καθηγητές τον Παρθένη στη Ζωγραφική και τον Κεφαλληνό στη Χαρακτική. Πήρα το Δίπλωμα της Σχολής το 1940 με μια τρίμηνη υποτροφία στη Ζωγραφική για τα νησιά και ένα βραβείο και δυό επαίνους στη Χαρακτική. Μετά αμέσως πόλεμος, κατοχή, πείνα, αντίσταση, και μετά πάλι εμφύλιος πόλεμος, πάλι σκοτωμοί άδικοι κι ακατονόμαστοι, εξορίες, φυλακές, όλα τα δεινά της Πατρίδας περάσανε από της δικής μου γενιάς τις πλάτες.

Έκανα πολλά ταξίδια σε πολλές Ευρωπαϊκές πόλεις, είδα πολλά Μουσεία και Πινακοθήκες.

Το 1955 έκαμα την πρώτη μου έκθεση.

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Aτομική έκθεση της Ντίνας Κώτσιου «αναθήματα και ενθυμήματα» ΤΕΧΝΟΧΩΡΟΣ .



ΝΤΙΝΑ ΚΩΤΣΙΟΥ
αναθήματα και ενθυμήματα
χαρακτική

Εγκαίνια: Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014, 20:00
Διάρκεια: 6 Φεβρουαρίου έως 1 Μαρτίου 2014

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος παρουσιάζει την ατομική έκθεση της Ντίνας Κώτσιου (επίκουρη καθηγήτρια στην ΑΣΚΤ) με τίτλο «αναθήματα και ενθυμήματα».


Η πρόσφατη δουλειά της Ντίνας Κώτσιου αναφέρεται στην πολυπλοκότητα του γυναικείου ζητήματος μέσα από τη νοηματική πολυπλοκότητα της Αρτέμιδος, και ειδικότερα της Βραυρωνίας, της οποίας τον αρχαιολογικό χώρο με το αντίστοιχο μουσείο, καθιστά η καλλιτέχνης πηγή έμπνευσης για τη δουλειά της.

Από την Άρτεμη συγκρατεί τη δυναμική πλευρά της «θεάς της φύσης», της «βασίλισσας των άγριων θηρίων» και «προστάτιδας του ανθρώπου» ως φύση που κορυφώνεται στο γεγονός του τοκετού. Ταυτόχρονα όμως η Άρτεμις λειτουργεί και ως θεά της κοινωνικής ένταξης, στο βαθμό που προστατεύει και εκπαιδεύει τα παιδιά προκειμένου να περάσουν από τη φυσική, «άγρια» παιδική κατάσταση στην κοινωνική, στον «εξημερωμένο» δηλαδή πολιτισμό. Εμφανίζεται έτσι η θεά με ένα διττό νόημα, της ελευθερίας της φύσης και του περιορισμού του πολιτισμού.

Σε αυτή τη διττή υπόσταση της Αρτέμιδος αναφέρεται η πρόσφατη δουλειά της Ντίνας Κώτσιου.

Εκθέτει λιθογραφίες που παρουσιάζουν ένα γλυπτικό κορμό της θεάς πάνω στον οποίο επικολλούνται κομμάτια χειροποίητου χαρτιού με αποτυπώματα από τάματα, τα οποία τονίζουν την επίκληση προς τη θεά για ταυτόχρονη προστασία και χειραγώγηση.

Παράλληλα με αυτά τα πρόσφατα έργα της, εκτίθενται έργα από προηγούμενη ενότητα στην οποία κυριαρχεί η παρουσία του ανθρώπινου ρούχου. Η απουσία όμως της ανθρώπινης μορφής καθιστά το ρούχο νεκρικό σύμβολο όπου η ζωή υπονοείται απλά ως μνήμη. Αντίθετα, στην πρόσφατη δουλειά το ρούχο δεν απεικονίζεται με την κυριολεκτική του μορφή, αλλά συμβολικά, με τη μορφή κολάζ που γίνεται με την χρήση χειροποίητου χαρτιού που φέρει αποτυπώματα από παλιά και σύγχρονα τάματα, σύμβολα παρελθούσας και παρούσας ζωής. Με φόντο λοιπόν ένα γλυπτικό κορμό της Αρτέμιδος, το συμβολικό αυτό ρούχο λειτουργεί περισσότερο σαν φορέας ζωής, γεγονός που ενισχύεται τόσο από την παρουσία της ίδιας της θεάς όσο και από την παρουσία του κόκκινου χρώματος, χρώμα του αίματος και ζωτικής ενέργειας. Έτσι, εάν στην πρώτη ενότητα βρισκόμαστε πλησιέστερα στον πολιτισμό, στη δεύτερη πλησιάζουμε περισσότερο τη φύση. Κατά συνέπεια στα παλαιότερα έργα της Κώτσιου υπονοείται ο θάνατος, όχι αναγκαστικά στην κυριολεκτική του μορφή, ενώ στα πρόσφατα περισσότερο η ζωή.

Η Ντίνα Κώτσιου είναι χαράκτρια. Αποφοίτησε από το Εργαστήριο Χαρακτικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών με καθηγητή τον Κ. Γραμματόπουλο. Ακολούθησαν μια υποτροφία του Κρατικού Ιδρύματος Υποτροφιών και ένα μεταπτυχιακό στη λιθογραφία στο Ινστιτούτο Tamarind του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού των ΗΠΑ.

Έχει πραγματοποιήσει 14 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει οργανώσει διαλέξεις, εργαστήρια και σεμινάρια με θέμα την χαρακτική.

Από το 1993 διδάσκει στο Α’ Εργαστήριο Χαρακτικής της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Το 2010 εξελέγη Επίκουρη Καθηγήτρια. Διδάσκει τη Λιθογραφία στο Α’ και στο Β’ Εργαστήριο της Χαρακτικής .

Μοιράζει το χρόνο της εργασίας της ανάμεσα στη διδασκαλία της Χαρακτικής και την έρευνα και δημιουργία χαρακτικών έργων στο προσωπικό της εργαστήριο στην Αρτέμιδα Αττικής όπου ζει τα τελευταία χρόνια.

Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, πρεσβείες , μουσεία και άλλους δημόσιους χώρους.

Εγκαίνια Έκθεσης: Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014, 20:00

Διάρκεια Έκθεσης: 6 Φεβρουαρίου – 1 Μαρτίου 2014

Ημέρες και ώρες λειτουργίας:

Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11:00 – 14:30 & 17:30 – 20:30

Τετάρτη, Σάββατο: 11:00 – 16:00

Κυριακή, Δευτέρα: Ανοικτά κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού

Αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος

Λεμπέση 4 & Μακρυγιάννη, Αθήνα | metro Ακρόπολη

Τηλέφωνο 211 182 38 18

www.technohoros.org

info@technohoros.org



Χορηγοί επικοινωνίας:

Culture now
art22
newsage.gr



Χορηγός οίνου εγκαινίων:

ΚΑΤΩΓΙ - ΣΤΡΟΦΙΛΙΑ